Remineralizacja

Metodę tę stosuje się wyłącznie w przypadku próchnicy początkowej przebiegającej w obrębie szkliwa oraz cementu korzeniowego. Demineralizacja polega na zwiększeniu porowatości szkliwa w następstwie rozpuszczenia hydroksyapatytów przez kwasy, które są wyprodukowane przez bakterie lub dostarczone w pożywieniu (kwasy owocowe). Na tym etapie zmiana nie jest widoczna klinicznie.

W warunkach wzrostu pH dochodzi do wytrącania fluoroapatytów w zewnętrznej warstwie szkliwa, dalszego uszkodzenia, wzrostu porowatości. Powstaje biała plama, która w przewlekłym przebiegu próchnicy ulega przekształceniu w plamę brunatną a potem brązową. Jest to już próchnica 1 lub 2. Na tym etapie zmiana jest widoczna klinicznie.

W leczeniu plamy kluczową rolę odgrywa eliminacja płytki nazębnej, eliminacja nadmiernej ilości kwasów owocowych oraz impregnacja uszkodzonego szkliwa preparatami z zawartością jonów Ca i F wbudowującymi się w uszkodzone szkliwo.