Najtwardszą tkanką w ludzkim organizmie jest szkliwo. Jest to naturalna bariera ochronna naszych zębów, która chroni je przed różnymi szkodliwymi czynnikami: działaniem bakterii, bodźcami termicznymi oraz chemicznymi, a także przed ścieraniem się zębów podczas żucia.
Istnieją sprawdzone sposoby na wzmocnienie szkliwa, ale jego stopniowe ścieranie jest związane z naturalnym starzeniem się organizmu.
Zdarza się, że niektóre osoby mają niedobory tej tkanki, bywa nawet że są to bardzo młode osoby. Jest to hipoplazja szkliwa – tak to się fachowo nazywa. Hipoplazja szkliwa może mieć różne przyczyny, jednak zawsze należy wdrożyć odpowiednie metody leczenia.
Choć hipoplazja szkliwa częściej występuje na zębach stałych, to czasami występuje również u dzieci.
Najważniejsze czynniki zwiększające ryzyko jej wystąpienia to:
- wady zgryzu,
- choroby przyzębia,
- wykształcenie zębów o nieprawidłowym kształcie.
Jednakże hipoplazja szkliwa może być także spowodowana przez:
- choroby przewodu pokarmowego, które wpływają na zmniejszone wchłanianie witamin i mikroelementów,
- długotrwałą dietę ubogą w witaminy A, D, K oraz w wapń, magnez, fluor i fosfor,
- zaburzenia endokrynologiczne (gruczołów tarczycy, trzustki, grasicy),
- choroby wieku dziecięcego (ospa, odra, różyczka).
W większości przypadków hipoplazję diagnozuje lekarz dentysta. Objawy kliniczne schorzenia są dość trudne do wychwycenia przez pacjenta. Ogólnie jednak hipoplazję szkliwa można rozpoznać po białych lub brunatnych plamkach na powierzchni szkliwa. Dodatkowymi objawami są niewielkie dołki rozmieszczone na zębach oraz bruzdy na koronach i pofałdowanych brzegach siecznych zębów.
Jedynie badanie mikroskopowe jest w stanie konkretnie przedstawić obraz hipoplazji szkliwa. Dopiero tam można zaobserwować, że szkliwo jest znacznie cieńsze niż u osób zdrowych. Czasami chorobie tej towarzyszą zaburzenia w budowie zębiny.
Hipoplazja szkliwa może być leczona na kilka sposobów. Najważniejsza jest prawidłowa i regularna higiena jamy ustnej, z wykorzystaniem szczoteczek o miękkim włosiu, past do zębów zawierających fluor, nici dentystycznych oraz specjalnych płukanek. Z diety należy wykluczyć produkty bogate w cukier (będący podstawową pożywką bakterii żyjących w jamie ustnej) i kwasy (które rozmiękczają szkliwo). Zalecane jest natomiast spożywanie produktów pobudzających produkcję śliny oraz pełnoziarnistych kasz, makaronów i pieczywa.
Leczenie stomatologiczne hipoplazji szkliwa opiera się na kilku działaniach:
- lakowanie zębów, czyli uszczelnianie bruzd,
- fluoryzacja zębów, czyli pokrywanie powierzchni zębów preparatami zawierającymi w swoim składzie fluor o określonym stężeniu,
- regularne usuwanie złogów nazębnych oraz leczenie próchnicy,
- dodatkowo w przypadku osób z wadami zgryzu wprowadza się terapię ortodontyczną.
