Nie wszystkie cukry są szkodliwe. Są cukry wewnętrzne czyli związane oraz cukry zewnętrzne, czyli wolne. Cukry zawarte w surowych produktach np.: warzywach, owocach, zbożach, nasionach, orzechach są związane z komórkami pożywienia. Są to więc cukry związane czyli wewnętrzne.
Cukry takie są mniej dostępne dla bakterii, a przez to mniej próchnicotwórcze.
Jeśli produkt taki zostanie poddany obróbce np. gotowaniu lub pieczeniu, cukry te się uwalniają i stają się próchnicotwórcze, wtedy są to cukry zewnętrzne.
Czyli cukier zawarty w surowym jabłku nie jest niebezpieczny, a w jabłku pieczonym lub w soku jabłkowym jest uwolniony, czyli zewnętrzny i wysoce szkodliwy dla zębów.
Cukry mleczne i niemleczne
Cukry mleczne są cukrami zewnętrznymi czyli wolnymi ale inne składniki zawarte w mleku w dużym stopniu zmniejszają ich próchnicotwórczość.
Najbardziej szkodliwe dla zębów są cukry wolne niemleczne. Dodawane są do pożywienia i napojów. Są to np.: cukier stołowy, miód, świeże soki owocowe, syropy.
Głównym źródłem cukrów dodanych są: słodzone napoje np. soki i napoje owocowe, napoje przeznaczone dla sportowców, napoje energetyczne, słodzona herbata. Nie zapominajmy o słodyczach i wyrobach cukierniczych.
Cukry dodawane są również do innych produktów spożywczych:
keczupu, musztardy, deserów mlecznych, płatków śniadaniowych… Ostatnio znalazłam cukier w kostce twarogu i szynce z komina. To nie żart, poczytajcie trochę etykiet produktów które spożywacie :-)
Jak dawkować cukier
W pierwszych dwóch latach nie zaleca się dodawania cukru do posiłków i przekąsek. Dotyczy to także dodawania naturalnych w postaci miodu czy syropów owocowych.
Amerykańskie Towarzystwo kardiologiczne zaleca spożycie maksymalnie:
- przez dzieci w wieku przedszkolnym ok. 3 łyżeczek cukru dziennie
- dzieci starsze-2.5 łyżeczki dziennie
- nastolatki-4-6 łyżeczek
